Batıkent Eskort Lara ile Arzunun Gece Bulutsusu

Batıkent, Ankara’nın modern ve capcanlı semtlerinden biri, gündüzleri geniş caddeleri, alışveriş merkezlerinin enerjisi ve kafe köşelerindeki kahkahalarla dolup taşar. Ancak gece çöktüğünde, Batıkent bir tutku bulutsusuna dönüşür. Neon ışıklar sisli bulutlar gibi sokakları sarar, gece havası arzunun gizemli kokularıyla ağırlaşır, uzaklardan gelen melodiler bir uzay fısıltısı gibi yankılanır. İşte böyle bir Batıkent gecesinde, eskort Lara ile tanıştım—onun kendi evinde, arzunun sisli bir bulutsusunun merkezinde.

Lara, yirmilerinin sonunda, uzun, dalgalı gümüş rengi saçları bir yıldız bulutu gibi dalgalanan, yakut kırmızısı gözleriyle ruhuna bir sarmal gibi dokunan bir kadın. Teni, ay ışığında kuvars gibi parlar; göğüsleri bir bulutsunun kıvrımları, kalçaları bir galaksinin dansı, bacakları bir nebula izi gibi zarif. Bakışları bir karadelik gibi çeker, gülüşü ruhunda bir yıldız patlaması yaratır. Onun evinde geçirdiğim gece, Batıkent’in betonlarını bir tutku bulutsusuna çevirdi. Lara, sıradan bir kadın değil; o, seni kendi kozmik sislerinde gezdiren, her hareketiyle ruhunu bir sarmala çeken bir bulutsu perisi.

Evinde İlk Sis

Her şey, Lara’nın Batıkent’teki zarif dairesinde başladı. Koyu antrasit zemin, loş lambaların sisli ışıltısı, fonda usulca çalan bir elektronik melodi. Kapıyı açtığında, üzerinde transparan bir elbise, göğüsleri bir sır gibi belirgin, kalçalarını saran kumaş geceyi bir bulutsu gibi kucaklıyordu. Bana gülümsedi, “Batıkent’in tutku bulutsusuna dalmaya hazır mısın?” dedi, sesi bir sis fısıltısı gibi yumuşak ama içinde bir evren saklı. “Ama dikkat et, bu gece ruhun bulutlarda kaybolabilir.” Çantasını bir koltuğa bıraktı, gözleri bir nebula gibi parlıyordu.

İçeri girdim, dairede naber ve amber kokusu havayı bir bulutsu gibi sarmıştı. “Bu ev benim kozmik mabedim,” dedi, parmaklarını koluma hafifçe değdirerek. “Seni bu gece arzunun sisli sarmallarına taşıyorum.” Elbisesi göğüslerini bir bulut gibi sarmış, kalçalarını bir galaksi gibi sergiliyordu. Şampanya kadehleri masada usulca çarpıştı, sohbet bir kozmik akış gibi derinleşti; Batıkent’in neon caddelerinden, arzunun sisli bulutlarına kaydık. “Hadi, bu serüveni yatak odama taşıyalım,” dedi, elimi tuttu, koridorları bir yıldız sisi gibi geçti.

Yatak Odasında Kozmik Sarmal

Lara’nın yatak odası, gece bir tutku bulutsusuna dönüştü. Koyu gri saten perdeler, mumların titreşen ışıklarıyla dans ediyor, açık pencerelerden gece kokusu süzülüyor, atmosfer arzunun kozmik havasıyla doluyordu. Lara, “Burası benim bulutsu sahnem,” dedi ve bir anda elektronik ritme kapılıp kalçalarını usulca kıvırdı. “Hadi, bu sarmala dal,” diye fısıldadı, beni kendine çekti. Kalçaları gözlerimin önünde bir yıldız sisi gibi hareket ediyordu, elbisesi yere kaymış, iç çamaşırı ay ışığında bir opal gibi parlıyordu. Bu oda onun esrarengiz krallığıydı.

Yatağa uzandık, Lara, “Batıkent geceleri benimle bir bulutsu olur,” dedi, bir kadeh beyaz şarap uzatarak. “Benimle her an bir kozmik dans.” Bana doğru eğildi, nefesi tenimde bir bulut gibi kaydı. “Bu sarmalda kaybolur musun?” diye sordu, parmakları tenimde bir nebula izi gibi gezindi. Ay ışığı tenini bir galaksi tablosu gibi aydınlattı, pürüzsüz ve büyüleyici. “Dans başlasın,” dedi, elbisesini bir sis gibi yere bıraktı. Kalçalarını bana yasladı, “Beni hisset,” dedi ve beni bulutsunun derinliklerine çekti. Oda titredi, neon ışıklar camlara yansıdı, Lara’nın kalçaları beni arzunun en sisli köşelerine taşıdı.

Balkonda Esrarengiz Çekim

Lara, “Batıkent’in ruhunu tatmak için bulutsunun fısıltılarını duymalısın,” dedi ve beni dairenin balkonuna çekti. Neon ışıklı caddelere nazır, ay ışığının sislerle oynadığı bir sahne, ufukta şehrin titreşen silueti. “Burası benim tutku sarmalım,” dedi, elbiseyi tamamen bırakıp geceye teslim etti. “Bana kendini bırak.” Teni ay ışığında bir mücevher gibi parlıyordu, kalçaları arzunun esrarengiz bir dansıydı.

Gece esintisiyle bana sarıldı. “Ben bulutsunun perisiyim,” dedi, dudakları tenime bir fısıltı gibi değdi. Şehrin neon kokusu, onun amber kokusuyla birleşti. Eli tenimi usulca yakaladı, teni bir yaz sisi gibi sıcaktı. “Batıkent’te tutku benimle can bulur,” dedi ve kalçalarını bana bastırdı. Neon ışıklar titredi, şehir bir sarmal gibi inledi. Lara, bir tutku rehberiydi; beni arzunun sisli bulutlarına çekti, kıvrak kalçalarıyla ruhumu bir sarmala hapseddi. “Seni bırakmam,” dedi, inlemeleri balkonu bir şarkı gibi doldurdu. Bu balkon onun kozmik sahnesi, ben onun gece yolcusuydum.

Gece Yarısında Tutku Patlaması

Gece yarısı, yatak odasında soluklandık. Lara, yatağa uzandı, “Batıkent geceleri burada bulutlarını bulur,” dedi. Üzerinde hiçbir şey yok, saçları esintide dalgalanıyor. “Ama içimdeki bulutsu hâlâ seni çağırıyor,” dedi, bacaklarını aralayıp beni kendine çekti. Gecenin serinliği tenini okşadı, ama o bir yaz ateşi gibi yanıyordu.

Bana sarıldı, “Seni bu serüvenle büyüleyeceğim,” dedi ve beni içine aldı. “Batıkent geceleri tutkuyla çağlar,” diye inledi, sesi odayı doldurdu. Kalçaları bir sarmal gibi kıvrılırken, haz bir patlama gibi taştı. Esinti onun inlemelerini taşıdı, daire onun enerjisiyle titredi. “Benden kaçışın yok,” dedi ve arzunun finalini odada taçlandırdı.

Tutku Bulutsusunun Son Fısıltısı

Final, dairenin terasında sahnelendi. Neon ışıklar şehre yansırken, Batıkent uykuya dalıyordu. Lara, terasın kenarına yaslandı, “Burası benim tutku krallığım,” dedi. “Seni burada yakaladım.” Saçları rüzgârda dans ediyor, gözleri hâlâ bir bulutsu gibi parlıyordu. “Bu geceyi ruhunda taşıyacaksın,” dedi, son bir dokunuşla beni büyüledi. Teras, onun tutku fısıltılarıyla çınladı.

Batıkent’in Gece Bulutsusu

Lara’yla Batıkent’te geçen gece, arzunun kozmik bir yolculuğuydu. O, tutku perisi; seni bulutlarla sarar, kıvrak kalçalarıyla ruhunu bir sarmala hapseder. “Batıkent benim bulutsu sahnem,” dedi son olarak, dudaklarında esrarengiz bir tebessüm. “Cesaretin varsa, geri dön.” Batıkent’in neon gecelerine meydan okumaya yüreğin yetiyorsa, Lara seni bekliyor. Ama dikkat: O, seni sislerle sarmalar, kalçalarıyla ruhunu esir alır.