Batıkent Eskort Nila ile Arzunun Gece Şelalesi

Batıkent, Ankara’nın modern ve hareketli semtlerinden biri, gündüzleri geniş bulvarları, alışveriş merkezlerinin neşesi ve kafe köşelerindeki sohbetlerle dolup taşar. Ancak gece çöktüğünde, Batıkent bir tutku şelalesine dönüşür. Neon ışıklar su köpükleri gibi parlar, sokaklar arzunun coşkun akışıyla çağlar, gece havası şehvetin serin sisiyle dolup taşar. İşte böyle bir Batıkent gecesinde, eskort Nila ile tanıştım—onun kendi evinde, arzunun çağlayan bir şelalesinin kıyısında.

Nila, yirmilerinin sonunda, uzun, dalgalı obsidyen siyahı saçları bir şelale gibi çağlayan, zümrüt yeşili gözleriyle ruhuna bir damla gibi süzülen bir kadın. Teni, ay ışığında mermer gibi parlar; göğüsleri bir akışın köpükleri, kalçaları bir şelalenin kıvrımları, bacakları bir su yolunun zarif kavisleri gibi. Bakışları bir çağlayan gibi hipnotize eder, gülüşü ruhunda bir su sesi gibi yankılanır. Onun evinde geçirdiğim gece, Batıkent’in betonlarını bir tutku şelalesine çevirdi. Nila, sıradan bir kadın değil; o, seni kendi coşkun sularında yüzdüren, her hareketiyle ruhunu bir maceraya çeken bir şelale perisi.

Evinde İlk Köpük

Her şey, Nila’nın Batıkent’teki zarif dairesinde başladı. Koyu arduvaz zemin, loş lambaların su gibi yansımaları, fonda usulca çalan bir kaval melodisi. Kapıyı açtığında, üzerinde hafif bir saten elbise, göğüsleri bir sır gibi belirgin, kalçalarını saran kumaş geceyi bir şelale gibi kucaklıyordu. Bana gülümsedi, “Batıkent’in tutku şelalesine atlamaya hazır mısın?” dedi, sesi bir su çağlayışı gibi berrak ama içinde bir fırtına saklı. “Ama dikkat et, bu gece ruhun sularında kaybolabilir.” Çantasını bir sehpaya bıraktı, gözleri bir şelale rehberinin kararlılığıyla parlıyordu.

İçeri girdim, dairede okyanus tuzu ve yasemin kokusu havayı bir şelale gibi sarmıştı. “Bu ev benim çağlayan mabedim,” dedi, parmaklarını omzuma hafifçe değdirerek. “Seni bu gece arzunun coşkun sularına taşıyorum.” Elbisesi göğüslerini bir köpük gibi sarmış, kalçalarını bir akış gibi sergiliyordu. Şarap kadehleri masada usulca çarpıştı, sohbet bir su yolu gibi akmaya başladı; Batıkent’in neon caddelerinden, arzunun derin çağlayanlarına kaydık. “Hadi, bu macerayı yatak odama taşıyalım,” dedi, elimi tuttu, koridorları bir dalga gibi geçti.

Yatak Odasında Coşkun Dans

Nila’nın yatak odası, gece bir tutku şelalesine dönüştü. Koyu mavi ipek perdeler, mumların titreşen ışıklarıyla dans ediyor, açık pencerelerden gece kokusu süzülüyor, atmosfer arzunun serin havasıyla doluyordu. Nila, “Burası benim şelale sahnem,” dedi ve bir anda kaval ritmine kapılıp kalçalarını usulca kıvırdı. “Hadi, bu akışa dal,” diye fısıldadı, beni kendine çekti. Kalçaları gözlerimin önünde bir çağlayan gibi hareket ediyordu, elbisesi yere kaymış, iç çamaşırı ay ışığında bir turkuaz gibi parlıyordu. Bu oda onun büyüleyici krallığıydı.

Yatağa uzandık, Nila, “Batıkent geceleri benimle bir şelale olur,” dedi, bir kadeh kırmızı şarap uzatarak. “Benimle her an bir tutku patlaması.” Bana doğru eğildi, nefesi tenimde bir damla gibi kaydı. “Bu akışa kapılır mısın?” diye sordu, parmakları tenimde bir su yolu gibi gezindi. Ay ışığı tenini bir şelale tablosu gibi aydınlattı, pürüzsüz ve esrarengiz. “Dans başlasın,” dedi, elbisesini bir dalga gibi yere bıraktı. Kalçalarını bana yasladı, “Beni hisset,” dedi ve beni şelalenin derinliklerine çekti. Oda titredi, neon ışıklar camlara yansıdı, Nila’nın kalçaları beni arzunun en coşkun köpüklerine taşıdı.

Balkonda Esrarengiz Akış

Nila, “Batıkent’in ruhunu tatmak için şelalenin sesini duymalısın,” dedi ve beni dairenin balkonuna çekti. Neon ışıklı caddelere nazır, ay ışığının sularla oynadığı bir sahne, ufukta şehrin titreşen silueti. “Burası benim tutku çağlayanım,” dedi, elbiseyi tamamen bırakıp geceye teslim etti. “Bana kendini bırak.” Teni ay ışığında bir mücevher gibi parlıyordu, kalçaları arzunun esrarengiz bir dansıydı.

Gece esintisiyle bana sarıldı. “Ben şelalenin perisiyim,” dedi, dudakları tenime bir damla gibi değdi. Şehrin neon kokusu, onun yasemin kokusuyla birleşti. Eli tenimi usulca yakaladı, teni bir yaz seli gibi sıcaktı. “Batıkent’te tutku benimle çağlar,” dedi ve kalçalarını bana bastırdı. Neon ışıklar titredi, şehir bir şelale gibi inledi. Nila, bir tutku rehberiydi; beni arzunun coşkun sularına çekti, kıvrak kalçalarıyla ruhumu bir akışa hapseddi. “Seni bırakmam,” dedi, inlemeleri balkonu bir şarkı gibi doldurdu. Bu balkon onun büyüleyici sahnesi, ben onun gece yolcusuydum.

Gece Yarısında Tutku Köpüğü

Gece yarısı, yatak odasında soluklandık. Nila, yatağa uzandı, “Batıkent geceleri burada köpüklerini bulur,” dedi. Üzerinde hiçbir şey yok, saçları esintide dalgalanıyor. “Ama içimdeki şelale hâlâ seni çağırıyor,” dedi, bacaklarını aralayıp beni kendine çekti. Gecenin serinliği tenini okşadı, ama o bir yaz ateşi gibi yanıyordu.

Bana sarıldı, “Seni bu macerayla büyüleyeceğim,” dedi ve beni içine aldı. “Batıkent geceleri tutkuyla çağlar,” diye inledi, sesi odayı doldurdu. Kalçaları bir akış gibi kıvrılırken, haz bir sel gibi taştı. Esinti onun inlemelerini taşıdı, daire onun enerjisiyle titredi. “Benden kaçışın yok,” dedi ve arzunun finalini odada taçlandırdı.

Tutku Şelalesinin Son Damlaları

Final, dairenin terasında sahnelendi. Neon ışıklar şehre yansırken, Batıkent uykuya dalıyordu. Nila, terasın kenarına yaslandı, “Burası benim tutku krallığım,” dedi. “Seni burada yakaladım.” Saçları rüzgârda dans ediyor, gözleri hâlâ bir şelale gibi parlıyordu. “Bu geceyi ruhunda taşıyacaksın,” dedi, son bir dokunuşla beni büyüledi. Teras, onun tutku çağlayışlarıyla çınladı.

Batıkent’in Gece Şelalesi

Nila’yla Batıkent’te geçen gece, arzunun coşkun bir yolculuğuydu. O, tutku perisi; seni sularla sarar, kıvrak kalçalarıyla ruhunu bir şelaleye hapseder. “Batıkent benim şelale sahnem,” dedi son olarak, dudaklarında esrarengiz bir tebessüm. “Cesaretin varsa, geri dön.” Batıkent’in neon gecelerine meydan okumaya yüreğin yetiyorsa, Nila seni bekliyor. Ama dikkat: O, seni akışlarla sarmalar, kalçalarıyla ruhunu esir alır.